مجمع مهدویون

نویسنده : ایرج حسن پور

بگذارید مطلب را با این موضوع شروع کنیم که شهدا برای چه رفتند؟ آن ها که یا زن و بچّه داشتند یا درس و مدرسه یا دانشگاه و یا هزار تا چیز دیگه...

هر کدام از آن ها میتوانستند پشت جبهه ها بمانند و به زندگی خود ادامه دهند و یا از پشت جبهه کمک های تدارکاتی کنند همان طور که در زمان جنگ بسیاری مصلحت را در این دیدند که بمانند و از دور نظاره گر شوند. امّا برخی دیگر عزمشان را جزم کردند که بروند و دشمن زورگو را از مرزهای این مملکت دور کنند و از وطن و مال و نوامیس کشور خود حراست کنند.

در زمان جنگ کشور ما حدود 40میلیون نفر جمعیّت داشت. نکته ی جالب اینجاست که اگر تمام شهیدان و جانبازان و اسیران را جمع بزنیم شاید 1میلیون نفر هم نشوند.امّا سوال بعدی اینجاست که این 1میلیون نفر چه کسانی بودند؟چه فرق هایی با بقیّه داشتند؟دلیل شان برای رفتن چه بود؟این ها همه و همه سوالاتی است که هر یک از ما که در این کشور زندگی میکنیم باید به آن فکر کنیم تا ارزش وطن خویش را دریابیم و آن را به بهایی اندک نفروشیم.

و حال وظیفه ی ما چیست؟

شاید خوب است که بدانیم حال که جنگی وجود ندارد تا ما در آن از وطن خود محافظت کنیم پس چه کاری یا کارهایی باید برای وطن خویش انجام دهیم؟

شهیدان کسانی بودند که از جان هایشان اوّل بخاطر رضایت خدا و سپس برای حفظ وطن گذشتند.آن ها کسانی بودند که سیره ی پیامبران و امامان را آموختند و تا جایی که برایشان مقدور بود به آن عمل کردند.آن ها مفهوم از خود گذشتگی و ایثار را به معنای واقعی اش شناختند و بی هیچ چشم داشتی به جبهه ها شتافتند.ما نیز اگر کمی تفکّر کنیم در می یابیم که حال وظیفه مان چیست؟

بله وظیفه ی اصلی ما این است که راه شهدا را ادامه دهیم، یعنی در هر دوره و مکانی وظیفه ی خود را دریابیم و به آن به نحو احسن بپردازیم مانند شهدا که موقع جنگ وظیفه ی شان را دریافتند و مصلحت را در این دیدند که بروند و بجنگنند.

اکنون وظیفه ی مهم و اساسی ما جوانان این است که تا میتوانیم درس مان را جدّی بگیریم و حال که کشور را شهدا حفظ کردند ما آن را با ثبات کنیم و در هر زمینه ای مانند:صنعت،سیاست،ورزش و... به آن بهبود بخشیم.

و حال پیام اصلی ما به شهدا این است:

                            راهتان را ادامه میدهیم